Mersin balığı, Acipenseridae familyasına ait bir deniz hayvanıdır ve anadrom balıklar grubuna dahildir. Mersin balıkları farklı su koşullarına adapte olabilen bir türdür ve genellikle az tuzlu denizlerden serin göllere kadar farklı su ortamlarında bulunurlar.
Mersin balıklarının üreme dönemi nehirlerin hızlı akıntılı, çakıllı tabanlı, 2-10 metre derinlikteki bölgelerindedir ve su sıcaklığı 12-17°C civarında olur. Dişiler bu bölgelere yapışkan yumurtalarını bırakır ve bu yumurtalar taşlara tutunur. Yumurtalardan çıkan larvalar, su sıcaklığına ve türlerine bağlı olarak 3-10 gün içinde çıkarlar ve zooplanktonlarla beslenmeye başlarlar. Daha sonra farklı türlerle beslenirler.
Mersin balıkları ekonomik açıdan önemli balıklardan biridir ve bazı türler 4 metreye kadar uzayabilir ve 1.0-1.5 ton ağırlığa ulaşabilir.
Türkiye’de mersin balığı yetiştiriciliği de yapılmaktadır. Yetiştiricilik genellikle stok takviyesi amacıyla gerçekleştirilir. Anaç balıklar doğal sulardan veya yetiştirme tesislerinden yakalanarak üretim tesislerine getirilir. Anaçlar, yumurtalama havuzlarına yerleştirilir ve hipofiz enjeksiyonu ile üreme süreci hızlandırılır. Yumurtalar alındıktan sonra sağımlama veya kesme yöntemi ile ayrılır.
Yumurtalar alındıktan sonra döllenme gerçekleşir ve yumurtalar belirli bir süre boyunca kuluçka döneminde tutulur.
Kuluçka dönemi sona erdikten sonra, larvalar suya bırakılır ve beslemeye başlarlar. Yavruların büyüme dönemleri boyunca uygun su koşulları sağlanmalı ve uygun besin kaynakları sunulmalıdır. Yavrular öncelikle besin keselerini kullanarak beslenirler ve daha sonra canlı veya suni yemlerle beslenmeye geçerler.
Mersin balığı yetiştiriciliği, farklı aşamalardan oluşur ve balıkların sağlıklı bir şekilde büyümesini ve üremesini sağlamak için özenle planlanmalıdır. Ayrıca, bu türlerin korunması ve sürdürülebilir bir şekilde yetiştirilmesi önemlidir, çünkü bazı mersin balığı türleri nesli tehlike altında olan balık türleri arasında yer almaktadır.